Maar nu ik 'm zo heb neergepend, springt de oubolligheid van het scherm!
Alsof Mme Stina stilaan de laatste naalden van haar levenssjaal aan het breien is. Met veel streepjes en prachtige fijne ajourpatroontjes natuurlijk! En evenveel gevallen steken en weggewerkte foutjes :-)
Nee hoor, wees maar gerust: ik ben nog lang niet aan het einde van mijn sjaal. Ik ga nog veel steken laten vallen en nog tal van foutjes wegmoffelen.
De titel van dit bericht wil eerder iets vertellen over de nooit stilstaande maalstroom die het leven van een wollen madam is. Die halverwege de week al reikhalzend uitkijkt naar het weekend met de gelukzalige belofte aan zeeën van tijd! Is er iets zaliger dan je bij het begin van het weekend te omringen met al je ideeën en plannen, breinaalden en bolletjes wol? Nee toch!
Maar ach jee, die maandagmorgen! Wakkerschrikken uit je weekendroes en ontdekken dat van al die plannen niet zo erg veel is terechtgekomen. En dat je lijstje met to do's weer eens langer is geworden (moet nu echt dringend beginnen aan het baby-in-aantocht-cadeau. O ja, ik krijg een zak ongewassen schapenwol. Dan kan ik me eindelijk weer eens achter m'n spinnenwiel zetten. En ik moet nu echt wel verder werken aan die "pamuk" hebbedingetjes, ...).
En tja, zo vliegt die tijd hè. Hoe kan het ook anders?
En geef toe, het resultaat van dit weekend mag er best zijn, niet?
Want ik kondig met luid tromgeroffel aan dat het jongste mademoiselletje dit weekend heeft leren stikken. Met als resultaat een superhippe turnzak, homemade by Mlle Lisa!
Wordt eerstdaags gepubliceerd nadat de laatste hand is gelegd. Mlle Lisa is hier zeer strikt in: haar creaties worden maar pas aan het grote publiek getoond wanneer ze door haar laatste kritische blik zijn goedgekeurd.
Want ze heeft me best wel verbaasd, die spring-in-het-veld van een Lisa. Zo energiek als ze is, achter het stikmachien veranderde ze in een rustige, vaardige mademoiselle met kaarsrechte stiksels waar sommigen onder ons zelfs na 5 jaar naarstig oefenen jaloers op zijn. Mezelf incluis! Maar voor ik haar een dikke knuffel voor haar knappe werk gaf, heb ik haar op haar ziel laten beloven dat ze niet zal stikken zonder dat ikzelf thuisben (heb ik daar eigenlijk wel goed aan gedaan, dat bengeltje leren stikken? Met al die herknipte T-shirtsvan de afgelopen jaren, waarmee ze een patchworkdeken ging maken?). Binnenkort in première!
Maar ik wil jullie niet op jullie honger laten zitten. Want ik heb nu echt wel de laatste hand gelegd (lees: handvatjes aangezet) aan één van mijn projecten die nog op hun finisching touch aan het wachten waren. Enjoy!
 |
| Met handvatjes |
 |
| ... en voering |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten