Eindelijk is het zover!

Eindelijk, eindelijk, eindelijk, ... begint Mme Stina nog eens aan een breiwerkje voor zichzelf. Hoe dat komt?

Da's een lang verhaal. Een verhaal dat begint met een aankondiging van Lena & Zasa vorig jaar in juni: solden in de wolwinkel. Dus moét Mme Stina naar de winkel en is elk excuus om richting Antwerpen te trekken goed. En eenmaal in Antwerpen, tja, dan moet je toch even langs Lena & Zasa, toch?

Resultaat: prachtige wol van Manos del Uruguay.

Want ik wilde persé nog dat eigen ontwerp, de ponchopull, ook eens voor mezelf breien.
De ponchopull dateert van enige tijd geleden, een


uitvindsel van mezelf, ontworpen om deel te nemen
aan een breiwedstrijd van Verena. En, oorspronkelijk bedoeld om zelf te dragen. Maar ... eigen ontwerpen hè ...  dat pakt soms niet goed uit. En dan kunnen de wollen juffertjes al eens verblijd worden met een nieuwe trui.
Dus: moest er voor mezelf een nieuwe ponchopull worden gebreid. En turkoois zie ik wel zitten als kleur.
Maar die turkooise wol, daar waren eigenlijk nog maar 4 strengen van. En hoewel de verkoopster wel schatte dat 4 strengen voldoende was voor deze trui, werd de onzekerheid steeds groter en groter. En als er nu iets is wat Mme Stina in al die jaren van ijverig handwerken heeft geleerd, is het wel dat "beginnen in onzekerheid eindigt met het uittrekken van uren breiwerk".

Plan B: zoek naar een patroon dat realiseerbaar is met slechts 4 strengen wol. In welk model kan je besparen op wol: geen rolkraag, geen mouwen? OK, dus een truitje met korte mouwen.
Bingo! Gevonden! Op de site van Ilona Gruhl. Is het niet prachtig? Dus binnenkort een turkooise variant!