Mme Stina is een wollen madam tot in de toppen van haar tenen. En zelfs toen dat nog maar kleine teentjes waren, kriebelde haar handjes al om met wol bezig te zijn.
Zo herinnert ze zich nog een zomerdag, bij Moemoe en Pa (mijn grootouders langs moeders zijde, waar ik als kind uren kon rondstruinen door de groententuin en in het omliggende bos en weiland) waar even verder aan de rand van het zandweggetje een wei met schapen stond. En die schapen waren blijkbaar net in de rui want de omheining hing vol met schapenwol.
Gefascineerd als ze was door die plukken zachte witte en zalig geurende wol, vond ze er niet beter op om de hele omheining te ontdoen van het spul en mee te nemen naar huis. Om daar prompt een fikse uitbrander te krijgen van haar moeder, die waarschijnlijk (hoe zijn die moeders hè) alleen maar een stinkende hoop viezigheid zag.
In elk geval, kriebelen bleef het toch en zo kwam het dat ze vorig jaar, samen met de oudste mademoiselle, een initiatiecursus wolspinnen volgde bij Openkunsthuis. Maar intussen al bijna een jaar geleden en het spinnenwiel werkeloos in de garage, wordt het nu stilaan tijd om het wolspinnen degelijk in de vingers te krijgen.
Dus sprak ze gisteren de eigenaar aan van de schaapjes die rondlopen op Het Gulden Gehucht, waar onze zelfoogsttuin Eoster ons elke week voorziet van alle heerlijkheden die de natuur ons biedt.
Misschien kon ze een deel van de wol krijgen wanneer die schaapjes geschoren werden? Maar wat was haar vreugde groot toen de eigenaar spontaan aanbood om aanwezig te zijn bij het scheren. En om daarna samen met haar de wol te spinnen.
Dus ... blijf mijn blog volgen, want binnenkort vinden jullie vast en zeker meer nieuws over mijn eerste ervaringen als schapenscheerster. Spannend! (Of is het spinnend)
Hee leuk!!! Ik blijf volgen...
BeantwoordenVerwijderen