Dilemma!

Mme Stina zou eens de vroegere berichten op haar blog moeten nalezen. Gewoon om te controleren hoe vaak ze niet schrijft over mislukte creaties. Jullie zouden beginnen denken: "Zèèèg, die Mme Stina, kan die eigenlijk wel breien?"
Wel, soms twijfelt ze toch wel aan zichzelf.

Mme Stina should better read her messages she wrote earlier on her blog. Just to check how often she writes about her failures and flops. Perhaps you're all start to think: "hey, that Mme Stina, can she knit at all?"
Well, sometimes she has her doubts.

Zoals nu. Eenvoudige opdracht: brei een rode sjaal. Lang en stijlvol.
Ok, lijkt een gemakkelijke klus.
Stap 1: ga naar de wolwinkel en koop rode wol. Hè, maar wacht eens even. Kijk eens wat Mme Stina in haar kast vindt: prachtige baby alpaca van Sol Alpaca, ooit eens door haar schoonzusje meegebracht uit Peru. En het ziet ernaar uit dat er nog heel wat bollen over zijn. Als dat geen meevaller is. De wol is op zichzelf al een pracht (80% baby alpaca en 20% zijde).
Jullie zagen dat resultaat al enkele weken geleden. Kijk maar naar de laatste foto's: http://mmestina.blogspot.be/2012/11/ditjes-en-datjes-all-kind-of-things.html.

Like now. Simple job: knit a red scarf: long and stylish.
Ok, seams a piece of cake.
Step 1: go to the yarn shop and buy some red yarn. Hey, hold on. Look what Mme Stina finds in her cupboard: beautiful baby alpaca of Sol Alpaca, brought from Peru by her sister in law. Plenty of skeins. More stylish yarn is hard to find (80% baby alpaca and 20% silk). You could admire the first results a couple of weeks ago. Just look at the last photos: http://mmestina.blogspot.be/2012/11/ditjes-en-datjes-all-kind-of-things.html.

Maar de sjaal was iets te kort. Geen probleem: een donkerbordeau wol zou 2 mooie uiteinden opleveren. Gebreid in een ander ajourpatroon. Helemaal iets voor Mme Stina.
Dus stap 2: uiteinden breien.
Onmiddellijk gevolgd door stap 3: uiteinden aan de sjaal bevestigen.

Dat was vorige vrijdagavond. Want wat bleek toen Mme Stina de sjaal optilde? De donkerbordeau wol was van merino. En dus heel wat zwaarder dan de baby alpaca. Gevolg: het leek een beetje alsof je een touw met emmers om je hals had hangen. Ok, da's overdreven. Maar toch.

The scarf seems to be a bit too short. No problem: a dark burgundy wool could be used for 2 beautiful ends. Knitted in another lace pattern. The ideal job for Mme Stina.
So step 2: knit the ends
Immediately followed by step 3: fasten the ends to the scarf. Mission completed!

That was last friday evening. But what happened when Mme Stina raised the scarf? The dark burgundy yarn was merino. And a lot heavier than baby alpaca. Result: it seemed a bit like wearing a rope with 2 buckets at the end of it. OK, that's overdone. But even a bit true.

En dat was het begin van het dilemma van Mme Stina. Zo laten? Overdrijft Mme Stina niet een beetje? Met haar eeuwigdurende perfectie? Of toch een andere wolsoort gebruiken. En een nachtje slapen brengt raad: de wolwinkel is een bolletje mohair kwijt en na 2 dagen weekend heeft de sjaal 2 vederlichte uiteinden gekregen:

And it is there that Mme Stina's dilemma starts. Leave it like this? Isn't Mme Stina overdoing it a bit? With her never ending aim for perfection? Use another type of yarn perhaps? A good night sleep gives the answer: the yarn shop has sold a skein of mohair and after 2 days weekend, this scarf has 2 feather light ends:

vederlicht resultaat - feather light alternative

Ook mooi, maar te zwaar. Also very pretty,
but to heavy