Het to-do-lijstje voor de komende weken/maanden ...

Dachten jullie dat Mme Stina momenteel op haar lauweren rust?
Alle events achter de rug, dus die heeft even de pauzetoets ingedrukt?

Niets is minder waar hoor! De stoom komt momenteel uit Mme Stina's oren. Of beter ... de breinaalden!
Want wat staat er allemaal er allemaal op haar to-do-lijstje?

To do Lijst

1. Wintergerief Deel I: muts voor het neefje, zie mijn vorig berichtje
        Status:      afgewerkt
        Categorie:  "1ste keer" en "best wel complex" (heb van pure frustratie
                        mijn 1ste probeersel opnieuw uitgetrokken en ben
                        opnieuw begonnen)
2. Wintergerief Deel II: pull voor de sceptische pullendraagster
        Status:      under construction
        Categorie:  "been there, done that" (wacht maar, sceptische
                        pullendraagster, ik maak van jou een verslaafde!)
3. Wintergerief Deel III: debardeurtje voor een 2-jarig jongetje (schattiiiiig)
        Status:      in aanvraag, wol al gekocht
        Categorie:  "been there, done that (voor 2-jarige meisjes weliswaar)"
4. Wintergerief Deel IV: sjaal voor de oudste mademoiselle
        Status:      in aanvraag, wol nog te kopen maar weet al welk patroon
        Categorie:  "hoooo mannekes, dat patroon is complex en nog wel in
                        het Engels (hartje zal worden opgehaald! Oudste
                        mademoiselle weet wel nog niet wat ik van plan ben,
                        extra overtuigingskracht inlassen)"
5. Wintergerief Deel V en VI en VII en ...
       Status:       wol gekocht, ligt in het zicht, de hersentjes zijn op zoek
                        naar de creatie die gewoonweg aan het roepen is op deze
                        wol
       Categorie:   "buiten categorie" (van de soort "mooi, 't leven is mooi") 

Wintergerief - Deel I

Helemaal gemaakt op maat van het neefje! Kouwe oren heeft ie deze winter alvast niet meer!
Hup naar buiten!

Piepen bij de buren!

Elke zichzelf respecterende madam moet regelmatig haar grenzen verleggen. Dat betekent voor deze madam dat ze haar brei- en haaknaalden opzijlegt en gaat piepen bij de "buren".

Daarbij biedt het wereldwijde internet natuurlijk tal van mogelijkheden. Slechts enkele klikken verwijderd van een overweldigende creativiteit. Vanuit je luie zetel wandel je zo de virtuele creabeurs op.

Maar kijken is één ding! Want wat is een madam die zot is van draad met alleen enkele foto's bekijken en weblogs lezen (mijn excuses beste collega-bloggers, niet persoonlijk nemen hoor! Jullie blogs zijn een lust voor het oog!). Maar zo'n madam wil toch vooral wol en draad aanraken en betasten. Voorzichtig strelen en door haar vingers laten gaan.
Dus trekt ze erop uit. Zonder laptop! Jas aan, sjaal omgeslagen (zelfgebreid! Duuuh)! Klaar voor de ontdekkingstocht.

En strandde zo vorige zondag bij Linda Aarts, de bezielster van http://www.viltwerk.be/. Linda stelt momenteel elke zondag van november haar woonst open voor Kunstroute en toont werkelijk fantastische creaties. Pareltjes van vilt!

Allen daarheen zou ik zeggen. Volgende zondag is jullie laatste kans!
En wees maar gerust, je zal niet teleurgesteld worden! Ik ben er in ieder geval zelf nog altijd door van m'n sokken geslagen (nee, nog niet zelfgebreid. Duuuh. Staat op de to do-lijst, ergens helemaal .... achteraan).

Afscheid van een ...

11 november is voorbij. Welgeteld 1 week al. Doorstreept op de kalender, als kostbare herinnering veilig opgeborgen op een knus plekje van m'n geheugen. Weggestopt om af en toe te koesteren.

sELFmade heeft geschitterd! Het podium dat ons in Museum M was aangeboden was te klein om alle enthousiaste bezoekers te ontvangen.

Onze creaties werden uitgestald, bewonderd, gingen van hand tot hand om uiteindelijk - zoals bedoeld - opgeborgen te worden door de nieuwe eigenaars. Eigenaars die nu op hun beurt genieten van hun nieuwe schatten. Net zoveel als wij hebben genoten van het creëren van deze schatten.

Ze waren er in alle soorten en maten, onze bezoekers!
De "met de deur in huis vallende" bezoekers, die hun oog over de creaties lieten gaan en resoluut hun keuze maakten.
De eeuwige twijfelaars, die kijken, voelen, van het rek halen, terugleggen, verderkijken, terugkomen, ... en uiteindelijk meenemen!
En dan had je ook de "sELFmade-addicts"! Verslaafd als ze waren, niet weg te slaan bij onze stand en keer op keer de kassa passeren met een nieuw hebbeding.

In elk geval, beste bezoeker, onder welke categorie je jezelf ook herkent, jullie zijn heel erg hard bedankt voor de steun en het enthousiasme waarmee jullie ons vorige week overstelpten.
Dankzij jullie kunnen we een heel mooie opbrengst schenken aan het naaiatelier van Mama's for Africa.

BEDANKT!

De laatste loodjes, nu in beeld

De laatste loodjes ... oef ... oef ... oef

Dit weekend non stop de laatste handtasjes afgewerkt. Vanmorgen vroeg om 7 uur opnieuw de stopnaald opgenomen om nog enkele draadjes in te stoppen. En net klaar met alle creaties te voorzien van hun prijskaartje. Want tussendoor moet er gewassen, gekookt, was geplooid en rapporten getekend worden.

40 stuks zijn het geworden. Mijn creaties voor sELFmade. Er zijn enkele superkleintjes bij, zoals de haarspeldjes, maar ook enkele urenvretende werkstukken. Maar het waren zalige uren!

En hoe verlegt zo'n project toch je grenzen!
Ik heb ritsen ingezet, handvatten bevestigd en voeringen gestikt. Ik heb geëxperimenteerd met gebreid vilten met andere wolsoorten dan viltwol. Ik heb gemerkt dat de kleur van wol bepalend is voor het viltproces. De groene handtasjes moesten steevast op 60°C gewassen worden. Ik heb te heet gewassen en iPadtassen gemaakt in plaats van laptoptassen.
Ik heb geprobeerd om op basis van een bestaand concept, nl. een kommetje haken, tal van andere objecten te creëren. Wie zou zeggen dat de portemonneetjes, het make-uptasje en de groene gevilte handtas gewoon een variant zijn van het "kommetje haken"?
Ik heb geprobeerd om de schoonheid en de specificiteit van het garen en het kleurverloop van het garen zo te gebruiken dat het prachtig bijdraagt tot het voorwerp. Dat waren soms processen van urenlang uitdokteren en soms gewoon een inval van het moment.
Hoe zalig moeilijk! Hoe zalig voldoenend!

En welke hulpstukken ik allemaal heb gebruikt! Een houten pennencasette van de jongste mademoiselle, ingepakt in plastiek om een gevilte handtas in model te laten drogen, verzwaard met een anderhalveliterfles water!
De leuning van een houten kinderstoeltje waar de mademoiselles allang zijn uitgegroeid, was ideaal om de voering van handtasjes over te spannen.
En welke berekeningen ik heb gemaakt? Gemeten en gepast, gecijferd en berekend. Wie dacht dat breien en haken met het verstand op nul kan! Gelukkig is de oudste mademoiselle prima ingelicht over alle meetkundige regels van de kunst.

Voor foto's is het vandaag te laat geworden, die moeten in de loop van de week nog gemaakt worden.
Maar als je alles "live" wil zien, zak op vrijdag maar af naar Museum M!

Bijna 11 november ...

En dus gaat alle vrije tijd naar de afwerking van de laatste creaties. Druk, druk, druk, maar het resultaat mag er zijn, al zeg ik het zelf.
De mademoiselles trekken alvast een pruillip nu ze weten dat al deze spulletjes voor het goede doel worden verkocht. Van eentje zullen ze het moeilijk hebben om afscheid te nemen: hun eigen kleertjes die omgetoverd zijn tot een tasje.

Superleuk vind ik ook de portemonneetjes. Met rits of knipslotje.

En dan ben ik nog voering aan het zetten in de laatste tasjes. Met superleuke stof van Fabric city: een overschotje van Free Spirits fabrics en met de stof firefly kiwi: ga ik gebruiken als voering voor een gebreide handtas en met de overschot maak ik een rok voor mezelf.
Ach nee, 't is omgekeerd, ik maak er een rok mee en de overschot dient als voering voor het tasje.

Gebreid vilten ...

Dat was het thema van de dag voor Mme Stina.
De hele dag paraat tijdens de sToffe Event van naaiclub de sToffen Madammen om iedereen te vertellen hoe je zo'n hebbedingetje breidt en vilt.

Voor diegene die het vergeten zijn, hier volgen nog eens de wasvoorschriften:

Op 40° wassen met een volledig programma voor katoen (geen verkort programma of voorwas, ook geen wolwasprogramma). Een klein beetje vloeibaar wasmiddel op basis van Marseillezeep (bijvoorbeeld van Omino Bianco), geen wasverzachter gebruiken.
Na het wassen in vorm trekken en laten drogen.

Het hebbedingetje:

Mme Stina’s Hebbeding

{{{{{{{{{{{{

Benodigdheden:

1 bol viltwol, de mooiste uit de winkel

1 haaknaald, dikte zie wol

Restje leuke stof

2 knoopjes

Werkwijze:

Haak een vierkant:

Zet 4 lossen op, sluit met een halve vaste

Haak 5 lossen en daarna in de cirkel 3 stokjes, 2 lossen, 3 stokjes, 2 lossen, 3 stokjes, 2 lossen, 2 stokjes en sluit met een halve vaste op de 3^de losse van het begin.

Haak opnieuw 5 lossen, 3 stokjes, 1 losse, 3 stokjes, 2 lossen (enkel op de hoeken haak je 2 lossen, anders 1 losse tussen de groepjes van 3 stokjes).

Haak zo verder tot je een vierkant van ca. 15 cm hebt.

Haak een 2^de vierkant.

Haak met vasten het 2^de vierkant aan het 1^ste. Laat de bovenkant open. Werk de rand af met een rijtje halve vasten, haak 10 lossen waar de lusjes moeten komen.

Vilt in het wasmachien.

Trek in model en laat drogen.

Knip 2 vierkantjes uit de stof, stik 3 kanten aan elkaar. Vouw een zoom in de bovenkant en naai met de hand in het zakje. Bevestig de knoopjes.

Mme Stina’s hebbeding dient enkel als opbergzakje voor je meest waardevolle spulletjes!

Goed excuus?

Okee, okee, ik geef het toe!
Ik ben de laatste tijd niet echt een actieve blogster geweest. Troosteloos leeg, bleef-ie, die blog van Mme Stina. Hopeloos achterhaald, al mijn vertelsels.
"Waar blijven die creaties van Mme Stina toch?" zullen jullie hebben gedacht. Ze leek wel van de aardbodem verdwenen.

Maar dat was ze niet hoor! Ze was bezig, hard bezig zelfs, superdesuper hard bezig!
Want dat krijg je ervan. Van op alles "O ja, ik doe mee!" te roepen. Dan raakt je agenda wel erg vol.

Want de eerste deadline (spannend hè) staat voor de deur: onze sToffe event van 23 oktober. 
Dus ligt de woonkamer nog vol bolletjes viltwol, met handtasjes in allerlei fases van afwerking, stukjes voering, verloren houten handvatjes, wachtend op effectieve inzet.
En draaien stikmachine, brei- en haaknaalden overuren. En ontstaan nieuwe ideeën in de trant van "O ja dat is nog leuk om te maken".
Tot de monsieur van het huis terug het bed uitkomt om lichten uit te knippen en Mme Stina's vanachter haar sjaccoschen te halen.

Je vous présente: "Mes excuses", oftewel "de sjaccoschen"!

Bijschrift toevoegen

Het "O ja, ik doe mee!"-moment

Ken je dat? Je staat even een praatje te maken met een goeie kennis en die vertelt tussen de soep en de patatten over een event dat ze aan het organiseren is.
Of je surft wat op het internet, van de ene naar de andere link klikkend, tot je toevallig net datgene vindt waarbij je echt niet kan ontbreken. Of nog, vergadering van het oudercomité, en één van de juffen lanceert een nieuw idee ...

Dan heb je, voor je het goed en wel beseft, al "o ja, ik doe mee" geroepen. Wildenthousiast natuurlijk en boordevol ideeën over hoe je dit ... en dat ...
Zalig toch, zo'n nieuwe activiteiten opzetten, nieuwe mensen leren kennen. Wat extra peper in je dagelijkse bestaan.
Wat zeg je? Het dagelijkse bestaan? Ach ja, dat hindernissenparcours tegen de tijd waar je van 's morgens tot 's avonds goochelt met je pedagogische, praktische, professionele (en wat zit er zo meer in de kast) capaciteiten.
Smaakt die extra peper daar nog wel bij? Natuurlijk wel! Kijk maar.

http://stoffenmadammen.blogspot.com/p/stoffe-event.html

Inspiratie vind je overal!

Rondstruinen langs de vloedlijn van de zee geeft inspiratie ... voor een "zeewier"-sjaal.

Wat is er aan de hand?

Wildbreien is in!
Zeker in Leuven!
Beeld je eens in: achterafzaaltjes met de geur van versgebakken cake en het getik van tientallen breinaalden. Leesclubs waar een goeie verstaander tussen de regels door ragfijne bolletjes wol ontdekt. Snel voorbijfietsende dametjes met breinaalden als wapens uit de fietstassen omhoog stekend.

Je moet al een goeie toeschouwer zijn om iets te merken van het wollen front dat Leuven langzaam maar zeker inpalmt. Gordijnen gaan dicht om het kleurrijke resultaat snel aan het oog te onttrekken. Boodschappentassen met nieuwe munitie (=wol) worden de huizen binnengesmokkeld, de andere gezinsleden in de waan latend over de kostbare schat.
Maar intussen glijden de steken van de ene breinaald op de andere. Lapjes en sjaals worden langzaam groter en langer. En dat allemaal met maar 1 doel: Leuven op 17 september te laten ontwaken in een zalig zachte, wollige en vrolijke deken.

Let op 17 september maar eens op de balustrades van de Dijleterrassen!

Leuven, watch out for the urban knitters

Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats

Voor alle zakken breiwol die staan te wachten om de balustrades van de Dijleterrassen aan te kleden. Want dat is de uitdaging die deze en nog een aantal andere madammen aangaan tegen 17 september.

Dus ... weinig tijd om een leuk verhaal te schrijven. Ik ga verderbreien! De tuinbank vaart er intussen wel bij!

 Meer info over de Leuvense wildbreisters: http://wildbreiers.blogspot.com/

Mme Stina goes wild!

Neen, niet helemaal uit de bol. Deze madam gaat wildbreien. En wel voor de start van het nieuwe seizoen van 30CC, het culturele centrum van Leuven.

't Is zeker niets nieuws, dat weet ik wel. Ik vond al her en der foto's en artikels op het internet waar andere wilde brei-ers de straat onveilig hebben gemaakt (of is het veilig, al die zachte jasjes voor bomen, balustrades en lantaarnpalen). En ik geef het toe, eigenlijk is het wel wat tegen de principes van een madame Stina, want zo'n kostbare wol zomaar in weer en wind aan een boom hangen?

Maar intussen heb ik al enkele wildbreisters bij elkaar gebracht en gaan we samen op 23/08 in zaal De Curve in Kessel-Lo de breinaalden kruisen. Wie doet er nog mee?

Wildbreien!

Druk bezig ...

De tijd gaat snel. Zeker als een madam volop de laatste hand aan het leggen is aan haar creaties. Dan moet een blog even wachten. Maar zo'n lang weekend is erg goed om laatste handen te leggen.
Want de laatste maanden is er heel wat van onder de handen van deze madam uitgekomen. Sinds het begin van het jaar hoort ze bij een groep van 11 vrouwen, Disanka. Heel spontaan ontstaan aan het begin van 2011, willen 11 vrouwen hun creaties verkopen voor het goede doel. Ons project heet sELFmade (zie je de 11?) en op 11-11-2011 zullen we onze creaties verkopen tijdens de nationale vrouwendag in Leuven.

En omdat de weken weer vliegen en het dus snel 11-11 zal zijn, is het "laatste handen tijd".
Wat ligt er zoal in de vitrine?

Een voorproefje: eerst het kleinere grut, haarspeldjes waarvoor de kleinste mademoiselle haar hoofdje heeft geleend en prompt besliste dat de haarspeldjes niet meer mogen worden verkocht. Oef, gelukkig heb ik nog wat overschot van deze sokkenwol van Lang Yarns. Dat wordt bloemetjes haken!

En waarvoor kan je gehaakte bloemetjes nog gebruiken? Als onderleggertje natuurlijk ...

En dan zijn er natuurlijk de sjaccoschen, gebreide, gehaakte, gevilte ... Hippie-sjaccoschen en iPadtassen voor de professionele vrouw (ahum, eigenlijk gewoon een gevilte tas die te veel is gekrompen, niet zeggen hè).

De andere tassen zijn nog in diverse stadia, gaande van "volledig afgewerkt", "volledig afgewerkt behalve dat kleine detail", "wacht nog op de voering" tot "wol is al gekocht en idee rijpt in het hoofd".

Maar d'r is nog, babymutsjes, vilten kommetjes en gehaakte mandjes, sjaals, ... Publicatie volgt.

de smaak te pakken

Inderdaad, de madam heeft eventjes haar brei- en haaknaalden ingeruild voor een volautomatisch machien. En toverde hiermee haar eigen hippe yerseyrok tevoorschijn.

Ingrediënten:

• hippe yerseystof, hoe gekker hoe beter
• 1 naaimachine die yerseystof kan stikken (blijkbaar is elke moderne naaimachine hiervoor geschikt - mijn experimenten van 15 jaar geleden op de oude naaimachine van mijn moeder hebben het arme ding spijtig genoeg naar de vernieling geholpen. Of lag het dan toch aan de uitvoerster?)
• draad
• elastiek
• een zalig zittende yerseyrok, type Hema.

Gebruiksaanwijzing:

1. Leg de zalig zittende yerseyrok, type Hema, op patroonpapier en teken die over.
2. Knip het patroon uit
3. Leg het patroon op de nieuwgekochte gekke yerseystof, knip uit
4. Knip toch voor alle zekerheid een proeflapje uit de resterende gekke yerseystof , kwestie van toch eens hééél erg voorzichtig te testen of moderne stikmachines yersey kunnen stikken
5. Slaak een oerkreet van puur plezier als dat blijkt te lukken! Negeer de gefronste voorhoofden van de aanwezige mademoisellen en monsieur.
6. Stik de panden aan elkaar zoals een madam dat kan
7. Slaak nog eens een oerkreet als ook een yerseyrok stikken lukt!
8. Duik de kleerkast van je oudste mademoiselle in om dat rode T-shirtje dat schitterend bij de nieuwe rok past
9. Negeer het gefronste voorhoofd van de oudste mademoiselle/vorige eigenares
10. Vis zonder scrupules naar complimenten van collega's en buurvrouwen en neem ze met veel plezier in ontvangst

Normaalgezien volgt nu een foto van het gecreëerde, maar wegens te veel zon (straf hè) is die niet voor publicatie geschikt.

Vakantie is uit :-(

Druk, druk, druk, die eerste werkweek na een zalig lange vakantie. Het organisatietalent van ons madammen - vooral madammen met kleine mademoisellen - wordt weer volop aangesproken. En ook al is het nog lang geen boekentassentijd, toch vraagt zo'n  werkweek met kinderkamp- en andere activiteiten heel wat regelwerk.
En zoals steeds, als je hoofd helemaal is ingepalmd door praktische beslommeringen, komen de crea-ideetjes uit alle duistere hoeken en kanten van je grijze hersencelletjes te voorschijn (of net de schitterende hoekjes van je hersencellen?). En wees gerust, die van Madame Stina kunnen er wat van!
Dus kon ik het niet laten om na de werkuren even de viltwolwinkel in te duiken op zoek naar die prachtige kleurencombinatie waarmee ik mijn volgende laptoptas zou willen maken.
Deze keer wordt het hopelijk een laptoptas en geen iPad-tas (door te heet wassen en dus te hard gekrompen). Ach wat, een mooie iPad-tas is ook leuk en al een begin voor als deze madam zich ooit eens aan een iPad waagt.

Mme Stina en Mlle Lotta

Madame Stina woont samen met 2 mademoisellen van 9 en 12 (er is ook nog een monsieur), die haar voorliefde voor draden aan het overerven zijn. De oudste mademoiselle heeft vandaag haar eerste rokje in elkaar gezet. Voilà:

Supereenvoudig, op slechts 2 uurtjes met haar gloednieuwe naaimachine in elkaar gestikt. Madame Stina moest wel heel wat oogjes in het zeil houden (ook voor zichzelf want nauwelijks enige ervaring met stiksels).

Maar het resultaat ontlokte beide mademoisellen heel wat gilletjes van plezier. En de Madame had er ook veel plezier in. Want de snelheid waarmee zo'n stikseltje vorm krijgt, is behoorlijke concurrentie voor menig haak- en breinaald.

Druilerige dag in juli

Dat doet wat met een madam ; zeker met een Mme Stina. Die duikt in haar zakken wol. En fantaseert over dikke wintersjaals.